Bycie kobietą

Być kobietą to żadem wstyd ani ujma. Nie trzeba być feministką, aby lubić swoją płeć czy być świadomą własnych praw. Dla mnie to są oczywiste zachowania, podobnie jak dbanie o siebie, mycie zębów czy zjedzenie śniadania. To nie jest nic nadzwyczajnego, aby nadawać temu specjalne znaczenie.

Zdecydowanie potrzebne jest właściwe nazwanie koszmarów, z którymi muszą się mierzyć  kobiety w rzeczywistości, gdzie system decyduje o ich macicy, wyborze męża, ilości oraz płci posiadanych dzieci, poziomie edukacji, że można im płacić mniej, więcej od nich wymagać, gorzej traktować.  To wszystko powinno mieć jakąś nazwę. Przeciw takiemu postępowaniu powinno się organizować marsze, zbierać podpisy pod protestami przeciwko takim patologiom.

Dla mężczyzn jest oczywistym, że dbają o siebie, walczą o należne im przywileje. Takie samo powinno to być dla kobiet.  Zaś feminizm powinien być przeciwieństwem mizoginizmu. Naturalnym jest, że kobieta nigdy nie stanie się mężczyzną i odwrotnie. Obie płcie różnią się od siebie i to jest w nich pasjonujące. Mogą się wspierać wzajemnie, ale zawsze pozostaną między nimi pewne różnice, które trzeba zaakceptować.

Patologią jest tworzenie wzorca anty – kobiety czy zniewieściałego mężczyzny.  Manifestowanie swojej kobiecości przez kobiety nie musi być kojarzone z feministycznym myśleniem. To powinno być oczywiste jak dwa pomnożone przez dwa równa się cztery. Zdecydowanie ciekawszym pomysłem jest nazwanie po imieniu tych wszystkim tworów żeńskich, które nie dbają o swoją godność i nie szanują kobiecości.

Bycie kobietą to powód to dumy. A wy jak myślicie?